Het schitterende Halong Bay!
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
08 Augustus 2014 | Vietnam, Hanoi
Lieve mensen,
In luxe zwembad ontmoetten we nog twee Nederlanders (broer en zus) die we nog uit vang vieng kende. Rond half 5 besloten we naar het hostel te gaan, en vervolgens een tuktuk te pakken na het vliegveld. Hier nog wat gegeten (weer sushi maar deze was alles behalve vers). Ook wilde we een ice tea bestellen wat wederom mis ging. De serveerster kon geen Engels en kwam eerst aan met water, toen wij herhaalden "ice tea" kwam ze met twee bekers met ijs erin. Uiteindelijk hebben we dus maar een cola besteld. Om onze laatste kip (geld) op te maken kochten we een ijsje. Bij het overhandigen hiervan deed de serveerster een soort dansje waarbij ze "up Side down" zei en het ijsje onderste boven keerde, soms sta ik echt even te kijken.. Maar inmiddels lijken deze rariteiten (die stiekem heel grappig zijn) de normaalste zaak van de wereld.
In het vliegtuig moest fie in het midden zitten en had wederom gebrek aan beenruimte. Toen ze haar arm op de leuning leunde maakte de man naast haar even duidelijk met armgebaren dat er een virtuele scheiding tussen de stoelen zit en dat ze haar arm er dus niet op mocht leggen. Fie besloot te vragen of ze bij de emergeny exit mocht zitten met extra beenruimte, dit mocht! Ik zat inmiddels wel opgescheept met de vreemde man die constant keek naar de foto's die ik aan het bekijken was, en zelf m'n mobiel pakte om in te zoomen, erg vreemd dus.
Na een uurtje vliegen kwamen we al aan in Hanoi. Hier het visum betaald (gelukkig had fie contante US dollars mee) en een taxi naar het centrum gedeeld met een Duitse jongen. Eenmaal op plaats van bestemming wilde we apart betalen en hier begreep onze chauffeur (die maar Vietnamees blijf praten) niks van. Zelf na het uittekenen op papier had hij geen idee en besloot ons hostel te bellen. Gelukkig wist de man van ons hostel wel wat we bedoelden en is het goed gekomen. De volgende ochtend werden we om 8 uur opgehaald met een busje om richting halong bay te rijden voor een drie daagse boottocht. Tijdens de rit hadden we een grappige en zeer enthousiaste tourguide die allerlei weetjes over Vietnam begon te vertellen en over hoe hij zijn vrouw heeft leren kennen op een zogenaamde datingmarkt (blijkbaar vrij gebruikelijk hier). Deze markt is een ontmoetingsplek voor Vietnamese mannen en vrouwen en aan het eind kan de man een vrouw uitzoeken en vervolgens kunnen de twee families elkaar ontmoeten. Vervolgens heeft de vrouw twee opties: of ze trouwt de man of ze laat vijf dagen niks van zich horen en gaat vervolgens weer naar de markt in de hoop dat een leukere man haar kiest. Blijkbaar had zijn vrouw gelijk ingestemd en waren ze dit jaar getrouwd (ook nog eens op de geluksleeftijd van hem namelijk 25, voor vrouwen is de geluksleeftijd 22 om te trouwen maar zijn vrouw was 25, tricky!).
Eenmaal in halong bay werden we met een klein bootje naar onze grote boot gebracht. Hier hadden we lunch en een oogverblindend mooi uitzicht op halong bay: het lichtblauwe water met de honderden kleine eilandjes. Na de lunch begon onze tourguide uit te leggen wat we deze dag gingen doen; grotten, zwemmen en kajakken en daarna hadden we "free time". Ik had een beetje het gevoel alsof ik op een schoolreisje was maar dan eentje die te mooi is om waar te zijn. Het gezelschap was erg leuk; drie Spaanse meisjes van onze leeftijd, Schots en Engels stel, Duitse broer en zus ook van onze leeftijd en een Amerikaan die was getrouwd met een Australische van beiden in de 50.
Na de grotten zijn de naar een schattig strandje gegaan met wit zand en azuur blauw water. Daarna kajakken tussen de rotswanden door tijdens de zonsondergang; dit is misschien wel het mooiste wat ik ooit gezien heb! De avond kwam en na een heerlijk diner biertjes op het dak van de boot gedaan en een poging tot inktvis vissen (met een houten stok en dun draadje beetje hengelen, het idee is leuk maar na half uurtje hielden we het voor gezien).
Na een korte nacht in een kajuit op de boot stonden alweer de volgende activiteiten op de planning! Eerst naar de pearlfarm (hier werden oesters gekweekt speciaal voor parels, en het hele proces van begin tot eind uitgewerkt). Fie heeft nog een mooie parelketting gekocht. Vervolgens hebben we onze guide gevraagd of we ergens van de boot af konden springen, hij stemde in en leidde ons naar mooi plekje! Hier sprongen we een voor een het water in vanaf het dak van de boot en zwommen naar het strandje. Eenmaal op het strandje gingen de mannen op zoek naar krabbetjes en oesters. Nou is fie al niet echt een fan van de zee en alles wat erin leeft (dit wist onze tourguide tang), en daarom liet hij haar nog even de krab van dichtbij zien.
Vervolgens geluncht en op naar een van de grotere eilanden in halong bay. Eigenlijk had ieder inmiddels wel zin in wat "free time", maar onze guide had een fietstocht van 10 km voor ons in petto! Een van de Spaanse meisjes besloot te blijven slapen op de boot. Ieder kreeg een eigen fiets, en we maakten een tocht door de natuur (rijstvelden, zandweggetjes) op het eiland. De tourguide remde abrupt bij elke spin die die zag, wat resulteerde in het feit dat fie en ik (voorop) twee keer bijna de beste man voor z'n voeten reden. Na 30 minuten kwamen we in een schattig dorpje met een paar huisjes en hier bleef de helft van de groep slapen in schattige bungalows.
Wij hadden echter een nacht in een hotel op een ander eiland (kappa) en moesten dus nog terug fietsen (en toen kwam er natuurlijk net een tropische regenbui naar beneden, poncho aan en gaan!). Na een natte fietrit terug, de boot op en na half uurtje kwamen we aan op kappa. Wat een mooi eiland! Hier met busje naar hotel (erg luxe, jammer dat de stroom voor 2,5 uur uitviel wat trouwens een erg vaak voorkomend fenomeen hier is) en na een snelle douche besloot fie boekje te lezen en ik biertjes te gaan doen in het stadje met de Duitse broer en zus en de Spaanse meisjes. We gingen op zoek naar bier dat in de lonely planet als aanrader staat; bier hoy. Dit is bier dat op de dag zelf wordt gebrouwen en in grote zilveren vatten met scooters door de stad wordt vervoerd. Kregen een halve liter voor 15.000 kip (0,50 eurocent), heerlijk! Ondertussen werden Tom (Duitser) en Laura (Spaanse) door een mannetje gemasseerd die een soort drukpuntmassage deed op het voorhoofd en ze daarna op verschillende plekken op het hoofd sloeg en aan de oren trok. Ze vonden het beiden in ieder geval heel lekker dus het is vast een ervaren straatmasseur geweest. Vervolgens wat gegeten met z'n allen in het hotel (erg karig, niet zo lekker vonden wij verwende westerlingen). Daarna wilde we nog een drankje doen in de stad. Op weg daarheen zag ik een karoake bar en ik en Laura wilde graag een liedje doen. Alle 20 vietnamesen die aandachtig naar een valszingende Vietnamese man aan het luisteren waren hielden direct op toen ze zagen dat wij interesse toonden. Ik vroeg of ze ook liedjes in het Engels hadden, het liefste de allerfoutste van de spice girls. De man begreep er niks van en vroeg of ik het wilde opschrijven. Vervolgens begon die allemaal Vietnamese letters in te toetsen en zag ik "my way" langskomen. Ik besloot deze samen me Laura te zingen maar dit bleek een hele andere melodie dan degene die we in gedachten hadden. Het kwam er dus op neer dat we de tekst half oplazen/zongen over een soort treurige muziek heen. Dit kan niet mooi geklonken hebben maar gelukkig leek iedereen zich te amuseren (inclusief wijzelf). Daarna nog drankje in het centrum gedaan en toen maar op naar bed!
Vervolgende ochtend alweer half 7 op, ontbijten en busje terug naar de boot. Op de boot terug ontmoetten we een Britse jongen van 19 die een tijdje in Australië en Vietnam had gereisd. Na een uurtje varen in een tropische storm (voor ons uitgelezen kans voor kaartspelletjes) kwamen we weer aan op het vaste land. Eenmaal hier kwamen we nog de twee Duitse meisjes tegen die we kende uit loas, wat een kleine wereld. Vervolgens met de bus terug naar Hanoi!
Meer volgt,
Loes
In luxe zwembad ontmoetten we nog twee Nederlanders (broer en zus) die we nog uit vang vieng kende. Rond half 5 besloten we naar het hostel te gaan, en vervolgens een tuktuk te pakken na het vliegveld. Hier nog wat gegeten (weer sushi maar deze was alles behalve vers). Ook wilde we een ice tea bestellen wat wederom mis ging. De serveerster kon geen Engels en kwam eerst aan met water, toen wij herhaalden "ice tea" kwam ze met twee bekers met ijs erin. Uiteindelijk hebben we dus maar een cola besteld. Om onze laatste kip (geld) op te maken kochten we een ijsje. Bij het overhandigen hiervan deed de serveerster een soort dansje waarbij ze "up Side down" zei en het ijsje onderste boven keerde, soms sta ik echt even te kijken.. Maar inmiddels lijken deze rariteiten (die stiekem heel grappig zijn) de normaalste zaak van de wereld.
In het vliegtuig moest fie in het midden zitten en had wederom gebrek aan beenruimte. Toen ze haar arm op de leuning leunde maakte de man naast haar even duidelijk met armgebaren dat er een virtuele scheiding tussen de stoelen zit en dat ze haar arm er dus niet op mocht leggen. Fie besloot te vragen of ze bij de emergeny exit mocht zitten met extra beenruimte, dit mocht! Ik zat inmiddels wel opgescheept met de vreemde man die constant keek naar de foto's die ik aan het bekijken was, en zelf m'n mobiel pakte om in te zoomen, erg vreemd dus.
Na een uurtje vliegen kwamen we al aan in Hanoi. Hier het visum betaald (gelukkig had fie contante US dollars mee) en een taxi naar het centrum gedeeld met een Duitse jongen. Eenmaal op plaats van bestemming wilde we apart betalen en hier begreep onze chauffeur (die maar Vietnamees blijf praten) niks van. Zelf na het uittekenen op papier had hij geen idee en besloot ons hostel te bellen. Gelukkig wist de man van ons hostel wel wat we bedoelden en is het goed gekomen. De volgende ochtend werden we om 8 uur opgehaald met een busje om richting halong bay te rijden voor een drie daagse boottocht. Tijdens de rit hadden we een grappige en zeer enthousiaste tourguide die allerlei weetjes over Vietnam begon te vertellen en over hoe hij zijn vrouw heeft leren kennen op een zogenaamde datingmarkt (blijkbaar vrij gebruikelijk hier). Deze markt is een ontmoetingsplek voor Vietnamese mannen en vrouwen en aan het eind kan de man een vrouw uitzoeken en vervolgens kunnen de twee families elkaar ontmoeten. Vervolgens heeft de vrouw twee opties: of ze trouwt de man of ze laat vijf dagen niks van zich horen en gaat vervolgens weer naar de markt in de hoop dat een leukere man haar kiest. Blijkbaar had zijn vrouw gelijk ingestemd en waren ze dit jaar getrouwd (ook nog eens op de geluksleeftijd van hem namelijk 25, voor vrouwen is de geluksleeftijd 22 om te trouwen maar zijn vrouw was 25, tricky!).
Eenmaal in halong bay werden we met een klein bootje naar onze grote boot gebracht. Hier hadden we lunch en een oogverblindend mooi uitzicht op halong bay: het lichtblauwe water met de honderden kleine eilandjes. Na de lunch begon onze tourguide uit te leggen wat we deze dag gingen doen; grotten, zwemmen en kajakken en daarna hadden we "free time". Ik had een beetje het gevoel alsof ik op een schoolreisje was maar dan eentje die te mooi is om waar te zijn. Het gezelschap was erg leuk; drie Spaanse meisjes van onze leeftijd, Schots en Engels stel, Duitse broer en zus ook van onze leeftijd en een Amerikaan die was getrouwd met een Australische van beiden in de 50.
Na de grotten zijn de naar een schattig strandje gegaan met wit zand en azuur blauw water. Daarna kajakken tussen de rotswanden door tijdens de zonsondergang; dit is misschien wel het mooiste wat ik ooit gezien heb! De avond kwam en na een heerlijk diner biertjes op het dak van de boot gedaan en een poging tot inktvis vissen (met een houten stok en dun draadje beetje hengelen, het idee is leuk maar na half uurtje hielden we het voor gezien).
Na een korte nacht in een kajuit op de boot stonden alweer de volgende activiteiten op de planning! Eerst naar de pearlfarm (hier werden oesters gekweekt speciaal voor parels, en het hele proces van begin tot eind uitgewerkt). Fie heeft nog een mooie parelketting gekocht. Vervolgens hebben we onze guide gevraagd of we ergens van de boot af konden springen, hij stemde in en leidde ons naar mooi plekje! Hier sprongen we een voor een het water in vanaf het dak van de boot en zwommen naar het strandje. Eenmaal op het strandje gingen de mannen op zoek naar krabbetjes en oesters. Nou is fie al niet echt een fan van de zee en alles wat erin leeft (dit wist onze tourguide tang), en daarom liet hij haar nog even de krab van dichtbij zien.
Vervolgens geluncht en op naar een van de grotere eilanden in halong bay. Eigenlijk had ieder inmiddels wel zin in wat "free time", maar onze guide had een fietstocht van 10 km voor ons in petto! Een van de Spaanse meisjes besloot te blijven slapen op de boot. Ieder kreeg een eigen fiets, en we maakten een tocht door de natuur (rijstvelden, zandweggetjes) op het eiland. De tourguide remde abrupt bij elke spin die die zag, wat resulteerde in het feit dat fie en ik (voorop) twee keer bijna de beste man voor z'n voeten reden. Na 30 minuten kwamen we in een schattig dorpje met een paar huisjes en hier bleef de helft van de groep slapen in schattige bungalows.
Wij hadden echter een nacht in een hotel op een ander eiland (kappa) en moesten dus nog terug fietsen (en toen kwam er natuurlijk net een tropische regenbui naar beneden, poncho aan en gaan!). Na een natte fietrit terug, de boot op en na half uurtje kwamen we aan op kappa. Wat een mooi eiland! Hier met busje naar hotel (erg luxe, jammer dat de stroom voor 2,5 uur uitviel wat trouwens een erg vaak voorkomend fenomeen hier is) en na een snelle douche besloot fie boekje te lezen en ik biertjes te gaan doen in het stadje met de Duitse broer en zus en de Spaanse meisjes. We gingen op zoek naar bier dat in de lonely planet als aanrader staat; bier hoy. Dit is bier dat op de dag zelf wordt gebrouwen en in grote zilveren vatten met scooters door de stad wordt vervoerd. Kregen een halve liter voor 15.000 kip (0,50 eurocent), heerlijk! Ondertussen werden Tom (Duitser) en Laura (Spaanse) door een mannetje gemasseerd die een soort drukpuntmassage deed op het voorhoofd en ze daarna op verschillende plekken op het hoofd sloeg en aan de oren trok. Ze vonden het beiden in ieder geval heel lekker dus het is vast een ervaren straatmasseur geweest. Vervolgens wat gegeten met z'n allen in het hotel (erg karig, niet zo lekker vonden wij verwende westerlingen). Daarna wilde we nog een drankje doen in de stad. Op weg daarheen zag ik een karoake bar en ik en Laura wilde graag een liedje doen. Alle 20 vietnamesen die aandachtig naar een valszingende Vietnamese man aan het luisteren waren hielden direct op toen ze zagen dat wij interesse toonden. Ik vroeg of ze ook liedjes in het Engels hadden, het liefste de allerfoutste van de spice girls. De man begreep er niks van en vroeg of ik het wilde opschrijven. Vervolgens begon die allemaal Vietnamese letters in te toetsen en zag ik "my way" langskomen. Ik besloot deze samen me Laura te zingen maar dit bleek een hele andere melodie dan degene die we in gedachten hadden. Het kwam er dus op neer dat we de tekst half oplazen/zongen over een soort treurige muziek heen. Dit kan niet mooi geklonken hebben maar gelukkig leek iedereen zich te amuseren (inclusief wijzelf). Daarna nog drankje in het centrum gedaan en toen maar op naar bed!
Vervolgende ochtend alweer half 7 op, ontbijten en busje terug naar de boot. Op de boot terug ontmoetten we een Britse jongen van 19 die een tijdje in Australië en Vietnam had gereisd. Na een uurtje varen in een tropische storm (voor ons uitgelezen kans voor kaartspelletjes) kwamen we weer aan op het vaste land. Eenmaal hier kwamen we nog de twee Duitse meisjes tegen die we kende uit loas, wat een kleine wereld. Vervolgens met de bus terug naar Hanoi!
Meer volgt,
Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
