Chiang mai

De nachttrein van Bangkok naar Chiang mai: daar was ik gebleven. Ik heb oprecht genoten van deze rit. Mooie landschappen trokken aan ons voorbij en hebben twee aardige chilenen ontmoet. Heerlijk geslapen, bijna 12 uur lang. Fie helaas minder (die checkte bij elk geluid of onze backpacks niet gestolen werden).

Eenmaal aangekomen in Chiang mai werden we belaagd door taxi chauffeurs die ons naar het hostel wilden brengen. Ze hebben hier van die leuke open busjes waar ook militairen in worden vervoerd normaal gesproken. Hier zaten we samen met een aardige Brit van middelbare leeftijd en een gezin met kleine kinderen. Eenmaal aangkomen in ons hostel werden we vriendelijk onthaald door Stella. Ze runt het hostel en heeft veel humor (al heeft ze dat zelf geloof ik niet door). De eerste dag zijn we de tempels in de stad gaan bekijken; wederom erg indrukwekkend. Hoewel na de vierde tempel we het wel leuk genoeg vonden geweest. In de middag besloten we een echte thaise massage te ondergaan van drie uur lang. We werden door een mannetje opgehaald bij het hostel en naar een (in eertse instatie van aftanse) salon gebracht. Fie en ik werden in dezelfde ruimte gemasseerd zodat we elkaar tenminste op de hoogte konden houden van alle rariteiten die ze met ons uithaalden. De massage begon met een scub (erg instensief, om het zacht uit te drukken), vervolgens mochten we ons afspoelen en begon de relaxende massage (dachten we). Mijn thaise masseuse begon met een kokend hete handdoek mijn hele lichaam te deppen en ze vond het nog gek dat ik het pijnlijk vond (gelukkig geen brandwonden aan over gehouden).

Vervolgens begon ze mijn spieren te rollen, zoals mijn zus Janna dat vroeger deed en probeerde ze mijn lichaam in bochten te duwen, posities die alleen acrobaten van cirque du soleil proberen na jaren lang trainen. Vervolgens een voetmassage met een soort stokjes (nog het lekkerste van dit alles), om te eindigen met een facial. Al met al een hele ervaring: ik ben ervan overtuigd dat Thaise masseuses ervan genieten om Westerlingen te martelen.

Vervolgens nog wat kaarten gekocht en lekker gegeten. In de middag hebben we een Duitse jongen genaamd Julian ontmoet in het hostel. In de avond zijn we met hem en twee andere meisjes uit Nederland naar de Saterday night market gegaan. Hier komen de lokale mensen echt samen om te eten en te drinken. Hier hebben we bier en cocosnoten gedronken en zijn we vervolgens over de markt gaan lopen. Opvallend veel blinde mensen die optreden als straatartiest trouwens.

Rond 23uur besloten we de tuktuk met zn 5en terug naar het hostel te nemen (waardoor ik ongeveer op de schoot van de tuktuk chauffeur mocht zitten, erg knus). Nog wat biertjes gekocht en opgedronken op het dakterras van het hostel, genieten! Mooie verhalen uitwisselen, ervaringen delen.

De volgende dag vroeg op want we werden opgehaald voor onze jungle tocht! Na een vlinderfarm en een lokale markt (om nog wat snacks in te slaan voor in de jungle) reden we naar de jungle. Niet erg confortabel aangezien het zitgedeelte van de bank eraf was en onze jungletourman al dronken leek en liedjes van Withney Houston aan het zingen was.

Maargoed: eenmaal daar wat rijst gegeten en nog even snel naar de wc (wat bijna geen wc te noemen is eigenlijk). Daar vertrokken we daar; een drie uur durende jungle tocht op weg naar de olifantenfarm. De tocht door de jungle heeft ons uiteindelijk ongeveer vijf uur gekost en deze vijf uur zijn moeilijk te omschrijven. Er is letterlijk veel gelachen en gehuild.

Op het heetst van de dag begonnen we aan de trekking. In eerste instantie leek alles goed te gaan. Na ongeveer een uur kreeg het Nederlandse meisje waar ik mee liep last van haar been, hierdoor hebben we het nodige aantal pauzes gehad en uiteindelijk heb ik haar een paracetemol gegeven tegen de pijn (in had ongeveer een hele medicijnkist mee naar de jungle).

Na ongeveer 2,5 uur lopen kwam de regen met bakken uit de hemel. Ieder trok zijn poncho aan en we vervolgden de tocht. De regen bemoeilijkte wel de tocht: de modderpaden die al moeilijk te bewandelen waren, waren nog nog glibberiger. Dit resulteerde in eerste instatie dat Lauren (NL meisje) een paar keer viel. Gelukkig hield ze er niets aan over en konden we de tocht vervolgen. Na ongeveer 3,5 uur lopen kon Fie er ook niet aan ontsnappen. Na twee keer vallen zat ze helemaal onder de modder en was haar mooie (nieuwe) broek helemaal van boven naar onder uitgescheurt; je begrijpt dat Fie het op dit moment helemaal gehad had, zeker omdat het eind nog niet in zicht was.

Gelukkig konden we de lol er ergens wel van in zien. De stemming sloeg ongeveer om de minuut om maar ik probeerde te helpen met bemoedigende woorden. Ik benoem onze jungletourman (genaamd Niki, zoals die zelf zelf) tot de held van ons jungle avontuur. Hoewel die op een gegeven moment elk half uur een rookpauze in laste (bedenk: midden in de jungle, harde regen) heeft die Fie zeer vakkundig naar beneden begeleid. Ergens denk ik dat die dit alles wel fijn vond gezien die zelf buiten adem was de helft van de tijd en Fie d'r hand wel erg hard samen kneep. Terug denkend aan dit tafereel krijg ik nog steeds de slappe lach (en Fie inmiddels ook gelukkig). Uiteindelijk zijn we dus toch aangekomen in het jungle dorpje, toch opluchting van ons allen.

Meer volgt!

Loes